“พรี่หนอมๆๆๆ หนูรอเรื่องที่ 201 ของพี่อยู่นะ”
น้องคนหนึ่งบอกให้ผมกลับไปเขียนที่ Storylog เหมือนเดิม

 

จากการสันนิษฐานว่าเป็นเพราะความเมาที่ทำให้น้องพูดประโยชน์ฺออกมา เพราะน้องพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่หลายๆ คน แต่สิ่งที่น่าภูมิใจสำหรับคนที่ไม่ใช่นักเขียนอย่างผมก็คือ “มีคนรออ่านเรื่องของเราด้วยเว้ยเฮ้ย” #นับเป็นความปลาบปลื้มใจเบาๆ #แม้จะเป็นความเมาก็ตาม

จากการคลุกคลีอยู่กับการเขียนมาได้นานระดับนึง ทำให้รู้สึกอย่างหนึ่งถึงคำถามที่คนอื่นมีต่อสิ่งที่เรากำลัง นั่นคือคำถามที่ถามว่า “ทำไม” เพราะทุกครั้งที่ได้ยินคำนี้ แปลว่าคำตอบที่เราให้กลับไปย่อมต้องมีเหตุผลประกอบด้วย

 

“ตอนนี้ทำอะไรบ้างวะ”
“อ๋อ.. กูเขียนบล็อกเกี่ยวกับเรื่องภาษีอยู่”

“เขียนไป ทำไม วะ”
“ก็…. ” (ตามด้วยเหตุผลที่เราอยากจะบอกเขาไป)

 

หนังสือ Start with why ของ Simon Sinek พูดถึงเรื่องของความเชื่อและการสื่อสารที่มีต่อเรื่องที่เราทำ และกึ่งๆจะสอนให้เราตั้งคำถามกับสิ่งที่เราทำว่า “เราทำไปทำไม” ซึ่งเหตุผลของแต่ละคนในแต่ละการกระทำก็ย่อมจะแตกต่างกันไป แล้วแต่ความเชื่อ ความศรัทธา ความภาคภูมิใจ ไปจนถึงจิตวิญญานที่มีต่อเรื่องนั้นๆ

 

 

สำหรับผมแล้ว .. คำถามว่า “เราทำไปทำไม” อาจจะเป็นคำถามที่เราถามตัวเองถึงเหตุผลของการกระทำ อาจจะเป็นวันที่เราสับสน วันที่เราไม่แน่ใจถึงผลลัพธ์ และวันที่เราอาจจะหยุดพักกับมันชั่วครู่ชั่วยาม

ในขณะที่คำถามว่า “ทำไมไม่ทำต่อ?” กลายเป็นคำถามที่คนอื่นถามในสิ่งที่เราทำ และเขามองว่าสิ่งนั้นมันมีผลกระทบต่อชีวิตของเขา อาจจะเป็นความชื่นชม ชื่นชอบ ไปจนถึงคำตอบที่เขาอยากจะได้ยินเหตุผลจริงๆ ในสิ่งที่เราตัดสินใจ “เลิก” ทำ

คำถามว่า “ทำไปทำไม” อาจจะเป็นคำถามที่มีค่าสำหรับเรา เพื่อให้เราหยุดคิดพินิจทบทวนในสิ่งที่เราทำอีกครั้งหนึ่ง แต่ “ทำไมไม่ทำต่อ” เป็นคำถามที่มีค่ากับเราในแง่ที่กำลังบอกว่ามีใครสักคนกำลังเฝ้ารอในสิ่งที่เราเป็น …

แต่สิ่งที่เหมือนกันก็คือ หลังจากคำถามนั้นสิ้นสุดลง
อาจจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างยิ่งใหญ่กับผู้ที่ถูกตั้งคำถาม

ทำไปทำไม ?
อาจจะทำให้ใครสักคนหยุดทำในสิ่งที่เขากำลังเดินผิดทาง

ทำไมไม่ทำต่อ?
อาจจะทำให้ใครสักคนมีแรงฮึดที่จะกลับมาทำมันอีกสักครั้ง

 

เพราะเขารู้ว่ามันมีค่ากับใครสักคนอย่างแท้จริง :)