“ไอ้หนอม มึงเป็นบุคคลปาร์ตี้”

 

เมื่อได้ยินคำนี้ หลายๆคนอาจจะนึกสงสัยว่า “บุคคลปาร์ตี้” คืออะไรกันแน่ แต่สำหรับผมแล้ว นิยามของคำว่า “บุคคลปาร์ตี้” คือ เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มที่ถูกบรรดาพ่อบ้านใจกล้าทั้งหลายใช้อ้างอิงเวลาไปทำอะไรผิดลู่ผิดทาง หรือจะพูดให้ง่ายกว่านั้น มันก็คือ คนที่เราเอาไว้อ้างบรรดากวางน้อย (เมีย) ว่าไปกับมันนั่นเองแหละ

 

“ที่รัก.. เดี๋ยวเย็นนี้หลังเลิกงาน เค้าขอไปกินข้าวกับเพื่อนๆนะ”
“ไปกับใคร ? ทำไมต้องไป”
“ไปกับไอ้หนอม พอดีมันชวนไปคุยงานนิดหน่อย”

 

นั่นแหละฮะ.. ท่านผู้ชม สำหรับบรรดาสามีทั้งหลาย ข้อดีของการมี “บุคคลปาร์ตี้” เป็นเพื่อนนั้น ทำให้บรรดากวางน้อยทั้งหลายนึกถึง “ไอ้นี่” เป็นคนแรก เวลาสามีของชั้นไปทำอะไรก็ตาม จนเกิดความรู้สึกลึกๆในใจว่า  “ไอ้นี่แหละ ที่ทำให้สามีเรานอกลู่นอกทาง” #เธอไม่รู้ความจริงสินะ และจบด้วยการมองผ่านสายตาอาฆาตเมื่อเจอบุคคลปาร์ตี้ตลอดเวลา #และมันก็ไม่รู้ว่าทำไมบรรดาเมียเพื่อนถึงเกลียดกูนัก

 

(คำอธิบายภาพ : เมื่อเค้าดีกัน เรามักจะเป็นหมา)

สำหรับการเป็นบุคคลปาร์ตี้นั้น นอกจากจะโดนสาวๆ เกลียดแล้ว มีข้อเสียอีกข้อหนึ่งคือ การเกรงใจเพื่อนจะส่งผลให้คุณต้องกลายเป็นคนขี้โกหกไปโดยปริยาย เพราะมิตรภาพลูกผู้ชายก็ค้ำคอจนคุณไม่กล้าพูดความจริงไปเท่าไร

 

“หนอม.. เมื่อวันก่อน X ไปบ้านหนอมหรือเปล่า”
“อ่า.. อ้อๆๆ ใช่ๆ มันมา” (สัสมึงอ้างกูแบบไม่บอกเลยนะ)

 

“วันหลังปล่อยให้ Y มาหาเราบ้างนะ อย่าเอาแต่ชวนเที่ยว”
“เอ๊ะ.. แต่เราไม่ได้เจอ Y มาตั้งนานแล้ว”
“อ้าวววแต่ Y บอกนะว่าไปกับหนอมตลอดเลย”
“อ้อๆๆๆ ใช่ๆ เราจำผิดเอง นั่นมันไอ้ U นี่หว่า โทษๆ”
(เกือบซวยอีกแล้วนะกู TwT)

 

เอาจริงๆแล้ว… บุคคลปาร์ตี้ก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ได้รับความน่าเชื่อถือจากบุคคลทั้งสองฝ่าย มองบวกสุดๆ ก็คือ เราเองแม่มมีเครดิตเพียงพอทำให้บรรดากวางน้อยทั้งหลายไม่โกรธสามี (แต่มาโกรธกูแทน TwT) รวมถึง ฝ่ายชาย (เพื่อนเรา) เองก็มักจะเชื่อถือเรียกใช้ชื่อในระดับหนึ่ง (แม้บางครั้งจะเหมือนถูกหลอกใช้ก็ตาม)

ในฐานะบุคคลปาร์ตี้ที่ถูกอ้างอิงตั้งแต่วัยเรียนมาจนถึงวัยกลางคน สิ่งที่ผมลำบากใจมาตลอด หลังจากที่ได้เห็น “บ้านแตก” และ “เลิกรา” มานักต่อนัก ก็เลยอยากจะใช้พื้นที่ตรงนี้บอกว่า “ไม่ต้องอ้างชื่อกูก็ได้นะ” หรือ “ถ้าจำเป็นจริงๆมึงช่วยบอกกูก่อนบ้างนะ”

บางครั้งก็นึกๆ อยากจะเป็นเพื่อนทรยศรายงานบรรดาเมียๆทั้งหลายของเพื่อนว่า “จริงๆมันไม่เคยมากับกูเลย ปีนึงเจอกันไม่กี่ครั้ง ผัวมึงไปอยู่กับคนอื่นแล้วมั้งอีห่าาน” แต่อย่างที่ว่า การเป็น “บุคคลปาร์ตี้” เราก็ต้องมีจรรยาบรรณในอาชีพเราเช่นกัน #จริงๆคือมึงกลัวโดนต่อย

สุดท้ายแล้ว ผมคิดว่า การเป็นบุคคลปาร์ตี้นั้นมันมีไว้แก้ไขปัญหาระยะสั้นของชีวิตคู่ เหมือนเวลาที่คนทะเลาะกันแล้วมองหาคนผิด แต่จริงๆแล้วการเชื่อใจระหว่างกันนั้นสำคัญมากกว่า เพราะทุกครั้งที่เรา “โกหก” กันและกัน มันก็เท่ากับว่าเราเห็นความสำคัญระหว่างกันน้อยลงไปเรื่อยๆนั่นเอง

… ว่าแต่ลองนึกๆดูให้ดีสิครับว่า “ใครที่เป็นบุคคลปาร์ตี้ในชีวิตคุณ”