“จงใช้ชีวิตในทุกๆ วัน

ให้เหมือนกับว่ามันเป็นวันสุดท้ายของชีวิต”

 

– 1 –

ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิตจริงๆ

คุณยินดีจะทำทุกสิ่ง เพื่อให้มันสมกับเป็นวันสุดท้าย ?

 

แต่ผมคง…

ได้แต่นอนรอความตายอย่างสงบอยู่บนเตียงอันอ่อนนุ่ม

ตั้งจิตคิดขอโทษและอโหสิบุคคลที่เคยทำร้ายพวกเขา

บอกรักและบอกลาคนที่คิดว่ามีความสำคัญในชีวิต

และแอบหวังลึก ๆ ว่าจิตจะออกจากร่างอย่างสงบ

 

– 2 –

เราไม่สามารถรู้ได้หรอกว่า

วันไหน ? ที่จะเป็นวันสุดท้ายของชีวิต

 

“สติ” เลยถูกใช้ในการครุ่นคิด

เพื่อที่จะทำตัวเองให้ก้าวหน้า

พร้อมกับฝ่าฟันอุปสรรคอีกมากมายที่ไม่อยากจะทำ

 

บางครั้ง

สร้างความเกลียดชังกันและกันเพิ่มขึ้น

 

บางคราว

ลืมเลือนความขมขื่นที่เคยถูกกระทำเพื่อก้าวต่อไป

 

บางเวลา

ลืมสวมกอดคนที่เรารักและบอกรักกันอย่างแผ่วเบา

 

เจือปนกับความรู้สึกบางเบา

ว่าเราอยากได้พื้นที่ส่วนตัวกลับคืนมา

 

– 3 –

การใช้ชีวิตให้เต็มที่ราวกับไม่มีพรุ่งนี้

ในแง่หนึ่งมันคือคำบอกเล่าดี ๆ

ที่บอกให้เราเต็มที่กับสิ่งที่กำลังทำ

 

แต่ถ้าหันมามองดู

เราก็จะรู้ว่าชีวิตของเรานั้น

คงไม่สามารถจะเต็มที่กับมันได้ตลอด 24 ชั่วโมง

 

การทำในสิ่งที่รัก สิ่งที่ชอบ สิ่งที่ใช่

มันก็มีอะไรที่เกลียด ไม่ชอบ ไม่ใช่ เจือปน

 

ในความเต็มล้นที่เปี่ยมด้วยพลังยิ่งใหญ่

มันก็มีอะไรที่ตีกลับมาด้วยร่างกายที่ถูกใช้งานหนัก

 

– 4 –

ต่อให้วันนี้ไม่ใช่ วันสุดท้ายของชีวิต

สิ่งที่เราอยากจะคิดอยากทำมันก็ยังคงอยู่

 

แต่ที่เราไม่ได้เหลือบมองดู

เพราะเรารู้ว่าอะไรสำคัญกว่าในวันนี้

และเรายินดีที่จะเลือกทำมันด้วยความจริงใจ

 

เอาเข้าจริง…

เราอาจจะไม่ได้ต้องการใช้ชีวิตให้หมดลง

เพราะเราต้องการดำรงอยู่เพื่อทำมัน

 

– 5 –

ถ้าผมเลือกใช้ชีวิตเหมือนวันสุดท้าย

วันนี้ผมคงตายและถูกลืมเลือนไป

 

เพราะวันสุดท้ายของชีวิตผมนั้น

ผมคงไม่ได้ทำอะไรเลย