จงเชื่อในความจริง…
เป็นคำพูดที่แสดงว่าความจริงคือ “สิ่งสำคัญ”

แต่เราอาจจะยังไม่เคยสงสัย
ว่าอะไร คือ “ความจริง”

—

เรื่องของ โจ เอ ปู : โจรักเอมากและสองคนกำลังจะแต่งงานกันตอนปลายปีนี้ แต่แล้วโจกลับไปสนิทกับปู ผู้หญิงคนใหม่ที่เข้ามาในชีวิต จนทำให้ยกเลิกงานแต่งงานในที่สุด

เรื่องของโจ : ตลอดเวลาที่คบกันมา เอไม่เคยเข้าใจผมเลย บังคับให้ทำตามสิ่งที่เอต้องการตลอด ผมไม่เคยได้มีชีวิตเป็นของตัวเอง แม้แต่การแต่งตัว การกิน การทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ แต่ “ปู” กลับทำให้ผมรู้ว่าความรักที่แท้จริงมันคืออะไร มันผิดด้วยเหรอ ถ้าหากเราคบที่คบไม่ใช่ แล้วเราตัดสินใจเลิกกับเขาก่อนที่จะแต่งงานกัน ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคนส่วนใหญ่มองว่าผมผิด ผมทรยศ ทั้งๆที่ผมนี่แหละบอกเลิกเอก่อนที่จะตัดสินใจคบปู แต่เอกลับบอกให้ผมพยายามคบซ้อนสองคนไปก่อน รอเอทำใจได้ก่อนแล้วค่อยเลิกกัน

เรื่องของเอ : เราผิดหวังกับโจมากกกกก เราเคยคิดนะว่าโจจะเป็นผู้ชายที่ดี ซื่อสัตย์  (สะอื้น) แต่หลังจากที่เราจับได้ว่าเขาคบกันกับปูมาเกือบๆครึ่งปีแล้ว ผู้ชายคนนี้ก็ทำให้เราขยะแขยงคลื่นไส้ทุกครั้ง ยกเลิกงานแต่งงานก็ดี คนที่สันดานแบบนี้แต่งไปก็ไม่มีความสุข คิดดูนะ เราทำดีกับโจทุกอย่าง เราดูแลเขาทุกทาง มีใครทำได้ขนาดเราไหม เราบอกเลยว่าไม่มี แต่นี่หรือคือผลลัพธ์ของการทำความดี เราไม่เข้าใจจริงๆ!

เรื่องของปู : เราไม่รู้อะไรเลย เรารู้แค่ว่าโจมีปัญหากับแฟน แต่เอาจริงๆเราก็ไม่ได้คิดว่าจะหยุดที่โจนะ คนที่เลิกกับผู้หญิงที่จะแต่งงานได้ คนแบบนี้เราว่าก็ไม่น่าจะจริงใจกับเราเท่าไรหรอก แต่ก็ไม่รู้นะ อนาคตไม่แน่นอน แต่ถ้าเป็นไปได้ช่วยบอกให้บรรดาเพื่อนๆของเอเลิกโทรศัพท์มาคุกคามเราเสียที เรารำคาญอ่ะ

ทั้งหมดนี้ หากคุณถามว่าใครพูดความจริง? ผมก็คงตอบไม่ได้เพราะทั้งหมดนี้คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาขำๆ แต่ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง และคุณรู้จักคนทั้งสามคนนี้ บางทีผมก็อยากรู้ว่าคุณจะเลือกเชื่อใคร ? และทำไมถึงเป็นแบบนั้น

ถ้าใครเคยอ่านหนังสือ “ราโชมอน” คงจะเคยคุ้นชินและได้ยินคำบอกเล่าจากปากที่แตกต่างกัน ดังนั้นเรื่องเหล่านี้อยู่ที่ว่าเราจะตัดสินใจเชื่อ “ใคร” จากประสบการณ์ ความไว้ใจ ความเข้าใจ และสิ่งที่เราคิดว่าเรารู้สึกได้ว่าเขาพูด “จริง”

โดยปกติแล้ว “ความจริง” มักถูกบิดเบือนโดย “ความรู้สึก” ตั้งแต่ความรู้สึกลึกๆที่อยากเอาชนะ ความลุ่มหลง ความรัก หรือแปรผันตามกาลเวลาที่ผ่านมานานจนบางครั้งคลับคล้ายคลับคลาว่จะลืมเลือน จนทำให้มันเหลือเพียง “ความรู้สึกเลาๆ” ในช่วงเวลานั้นของผู้บอกเล่า

คำถาม คือ แล้วในโลกแห่งความเป็นจริงเราจะสามารถเชื่อถือใครได้ หากความจริงถูกบิดเบือนไปเสียขนาดนี้ ถ้าให้ตอบหล่อๆ เอาจบบทสนทนาได้ทันทีก็คงเป็นคำดีๆ อย่าง “เชื่อตัวเอง”

… แต่ถ้าจะเอาจริงๆจากใจคงต้องตอบไปตรงๆว่า “ไม่รู้”

—

แม้แต่สิ่งที่ผมพูดและเขียนมาให้คุณอ่านถึงตรงนี้ มันก็ถูกปรุงแต่งด้วย “ความรู้สึก” ที่มีต่อเหตุการณ์ต่างๆในชีวิต แน่ล่ะว่ามันอาจจะไม่ใช่ความจริงแม้สักนิด และบางครั้งมันอาจจะแค่ถูก “จริต” ของ “ความจริง” ที่ผู้ฟัง “รู้สึก”

ทุกครั้งที่เราเห็นคนทะเลาะกัน เรามักจะหาว่า “ใครถูก-ใครผิด” แต่เอาเข้าจริงแล้ว เรานั่นแหละอาจจะเป็นคนที่กำหนดคนถูกและผิดไว้เรียบร้อยตั้งแต่แรก เหลือเพียงคำกล่าวและเหตุผลจากคนที่เราเชื่อ ที่เราจะเลือกมาให้มองเห็นว่ามันเป็น “ความจริง”

คำพูดเท่ห์ๆว่า “ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย”
อาจฟังดูคล้ายว่าความจริงนั้นชนะทุกอย่าง และมันคือความถูกต้องอย่างจริงแท้

แต่สำหรับผมแล้วมันเป็นได้แค่คำปลอบใจ
ที่บอกให้เรารู้ว่า “ไม่มีใครหรอกที่เกิดมาเพื่อรู้ความจริง”

:)