018 : ถ้าความจริง = สิ่งที่เป็น, ความคิดเห็นคงเป็นแค่สิ่งที่อยากบอก
.
-เราว่า จริงๆความจริง อาจจะไม่มีจริงก็ได้-
มิตรสหายท่านหนึ่งตอบกลับมาแบบนี้ เมื่อผมบ่นๆพร่ำเพร้อเรื่อง “ความจริง” กับ “ความคิดเห็น” ที่มันเป็นเรื่องที่ก่อให้เกิดความสับสนในใจของตัวเองหลายครั้ง เมื่อได้ยินได้ฟังใครหลายคนที่ยัดเยียดความคิดเห็นของเขาให้เราต้องรู้สึกว่ามันเป็นความจริง
ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย?
ประโยคนี้มักถูกต่อท้ายด้วยคำว่า…. แต่คนพูดจะตายด้วยความจริง อยู่เสมอ คล้ายกับว่าเราทุกคนรู้อยู่แก่ใจดีว่า “เรื่องบางเรื่องก็ไม่ควรพูด” และ “เรื่องที่พูดบางเรื่องก็ไม่ใช่ความจริง”
เช่นเดียวกัน ความจริงบางอย่างที่เราเชื่อถือมาตลอด
มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะบอกว่าสิ่งที่เราเชื่อนั้นถูกต้องเช่นนั้น “จริง”
ความคิดเห็นเปลี่ยนแปลงได้?
ผมรู้สึกอยู่คนเดียวลึกๆว่า ความแตกต่างกันระหว่างความจริงกับความคิดเห็น อยู่ที่ “การเปลี่ยนแปลง” เพราะการลบล้างความจริง (ไม่ว่าความจริงแบบสัจนิรันดร์ หรือความจริงจากสิ่งที่เราเชื่ออย่างสุดใจ) นั้น ย่อมใช้พลังมากกว่า การเปลี่ยนแปลงความคิดเห็นจริงที่เกิดขึ้นในใจของใครหนึ่งคน
ตอนเด็กๆ เวลาครูถามคำถามเพื่อนทั้งห้องระหว่างคำตอบสองข้อ เราจะเห็นบางคนยกมือเลือกคำตอบตามจำนวนคนที่มากกว่า บางทีเราเองนั่นแหละที่พอเห็นเพือนเกินกว่าครึ่งห้องยก เราก็ตัดสินใจยกมือขึ้นบ้าง เพราะคิดว่าอะไรที่เหมือนๆกับคนส่วนใหญ่นั้นมักจะเป็นสิ่งที่ถูกต้อง
… และถึงแม้บางครั้งมันอาจจะขัดกับความคิดเห็นข้างในจิตใจของเราก็ตาม
เมื่อเราโตขึ้น ความคิดเห็นของเราก็เปลี่ยนแปลงได้ยากขึ้นจากประสบการณ์ที่บ่มเพาะ ร่วมกันกับความถูกต้องที่เกาะกินใจเมื่อเลือกทางเดินที่ “ใช่” สำหรับตัวเองได้อย่างสม่ำเสมอ จนเราเผอเรอหลอมรวมความคิดเห็นที่ผ่านมานั้นให้มันกลายเป็นความจริงสำหรับเราไปเรียบร้อยแล้ว ซึ่งเรื่องนี้อาจจะบอกเราว่าความเชื่อที่เหมือนกันจำนวนมาก สามารถเปลี่ยนความคิดเห็นให้กลายเป็นความจริงได้เช่นเดียวกัน
“แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าอันไหนจริง อันไหนไม่จริง” มิตรสหายท่านเดิมถามผมเมื่ออ่านที่เขียนมาถึงตรงนี้ ผมตอบเขาไปว่า หากสามารถพิสูจน์ได้ คงต้องลองพิสูจน์ เพื่อจะได้ความจริงที่แท้จริง แต่ถ้าหากพิสูจน์ไม่ได้ คงต้องลองเลือกระหว่าง การเชื่อประสบการณ์เรา หรือ ไว้ใจประสบการณ์เขา แต่เราควรจะรู้ว่าทั้งหมดที่เรากำลังทำอยู่นั้นมันอาจจะไม่ใช่ความจริง หรืออาจจะเป็นเพียงความคิดเห็นที่เข็นให้จิตใต้สำนึกของเราคิดว่ามันถูกต้อง ดังนั้นมันจะผิดพลาดบ้างก็ไม่แปลก
เมื่อเขียนมาถึงตรงนี้ คำพูดของมิตรสหายท่านเดิมก็ลอยขึ้นมาในหัวของผมอีกครั้งว่า – จริงๆความจริง อาจจะไม่มีจริงก็ได้- และตามด้วยคำถามที่ว่า “แล้วทำไมเราถึงต้องรู้ความจริงด้วยล่ะ ?” เพราะในเมื่อสิ่งที่เราเชื่อนั้น มันอาจจะเป็นเพียงแค่เสี้ยวความจริง หรือเป็นเพียงสิ่งที่เราศรัทธาไปเรียบร้อยแล้ว และถึงแม้ว่าต่อให้มันเป็นความจริงแบบจริงๆก็ตาม คำถามสุดท้ายคือมันจะทำให้ชีวิตของเราเปลี่ยนแปลงไปในทางไหนได้อีกหรือ ?
.. และทั้งหมดนั้นคือความคิดเห็นของผมที่มีต่อ “ความจริง”