วันหนึ่งในวิชาภาษาอังกฤษ

ครูยกกระดาษสีขาวแผ่นใหญ่ขึ้นมา

 

กระดาษแผ่นนี้มีจุดสีดำเล็ก ๆ

อยู่จุดหนึ่งที่มุมล่างด้านขวาของกระดาษ

 

“เด็ก ๆ พวกเธอมองเห็นอะไรบ้าง”

ครูถามพร้อมชี้ไปที่กระดาษ

 

“จุดสีดำ”

พวกเด็กตะโกนตอบพร้อมกัน

 

“พวกเธอมองเห็นแต่เพียงจุดสีดำเล็กๆ

แต่ทำไมไม่มีใครสักคนเห็นสีขาวของกระดาษ”

ครูตั้งคำถามหลังจากได้ยินคำตอบของเด็กๆ

 

แล้วคุณครูก็สอนมุมมองใหม่ว่า..

นี่คือ สิ่งที่แย่มากของธรรมชาติมนุษย์

 

ไม่มีใครมองเห็นด้านดีและภาพในมุมกว้างของสิ่งต่างๆเลย

ขอให้พวกเธออย่าใช้ชีวิตที่เหลือกับทัศนคติแบบนี้เป็นอันขาด

 

—–

 

(1)

ถ้าเราลองเปรียบเทียบให้

กระดาษสีขาวคือ “ความดี”

และจุดสีดำ คือ “ความชั่ว”

 

การมองเห็นจุดสีดำบนกระดาษสีขาว

มันคือการมุ่งเป้าแต่เรื่องแย่ๆของใครสักคนหนึ่ง

โดยที่ไม่ได้สนใจ “ความดี” ที่มีอยู่มากมายของคนๆนั้น

 

(2)

แต่…

ถ้าเราเปลี่ยนโจทย์ใหม่ของ “จุดดำบนกระดาษสีขาว”

ให้กลายเป็น “จุดขาวบนกระดาษสีดำ”

 

คำพูดของคุณครูท่านนั้น

จะยัง “ถูกใจ” และ “ถูกต้อง” อยู่หรือไม่?

 

เราควรจะมองเห็น “ความชั่ว”

ที่ปกคลุมไพศาลกว้างใหญ่ไปรอบๆ

 

แทนที่จะมองเห็น “ความดี”

ที่มีเหลือเพียงน้อยนิดที่มีอยู่ใช่หรือไม่?

 

—–

 

สำหรับผมแล้ว

การมองเห็นอะไรบางอย่างที่เป็นจุดสนใจไม่ใช่เรื่องผิด?

เพราะบางครั้งการช่างสังเกตก็เป็นคุณสมบัติที่ดีในหลายๆเรื่อง

 

การมองเห็นไฝเม็ดเล็กๆใหญ่ขึ้น

อาจจะช่วยป้องกันการลุกลามของเนื้อร้ายที่ชื่อว่า “มะเร็ง”

 

การมองเห็นข้อเสียของคน

อาจจะช่วยป้องกันไม่ให้เราสับสนจนเลือกมองคน “ผิด”

 

เพราะการเปิดใจ

ไม่ใช่จบที่การ “คิดต่าง”

แล้วบอกว่าดีกว่า “ที่เห็นและเป็นอยู่”

 

ขนาดคุณครูที่เป็น “จุดสนใจ” เพียงหนึ่งเดียว

ยังเปลี่ยนความคิดนักเรียนจำนวนมากมายได้

แล้วจะให้เรามองข้ามสิ่งที่เรียกว่า “จุด” ได้อย่างไร

 

สุดท้ายแล้ว…

“จุดดำ” ที่เด่นชัดเพียงหนึ่งเดียว

อาจจะทำให้สี “ขาว” ของกระดาษแผ่นนั้น

… ชัดเจนมากยิ่งขึ้น

 

—–

 

Inspiration :

หนังสือ ความสุข ณ จุดที่ยืนอยู่ โดย หนุ่มเมืองจันท์

ตอน “กระดาษสีขาว กับ จุดสีดำ”