เคยสงสัยไหมครับว่า…

ทำไมคนบางคนพูดอะไรไปก็มีแต่คนอยากฟัง

 

ในขณะที่คนบางคน…

พูดให้ตายยังไงก็ไม่มีใครคิดจะฟัง

 

นั่นสินะ…

มันเป็นเพราะอะไรกัน?

 

—–

 

(1)

เพราะ… เรื่องที่เขาพูดไม่น่าสนใจ?

เราไม่ได้อยากรู้เรื่องราวที่ไม่จำเป็นต่อชีวิต

หูของเราเลยดับสนิท ต่อให้ใครคิดจะตะโกนเข้ามา

 

ว่าแต่ว่า…

ขนาดบางครั้งต่อให้มันสำคัญแค่ไหน

ถ้า “ใจ” มันไม่อยากฟังก็ช่างมันเหอะ

 

(2)

เพราะ… คนพูดไม่มีความสำคัญ?

ไม่ใช่พ่อ ไม่ใช่แม่ ไม่ใช่คนรัก

ต่อให้เป็น “คนรู้จัก” บางครั้งก็ยังไม่ใช่

 

ว่าแต่ว่า..

ขนาดบางครั้ง “คนสำคัญ” เป็นคนพูด

เรายัง “ไม่อยากฟัง” สิ่งที่เขาพูดเลย

 

—–

 

มิตรสหายท่านหนึ่ง

.. เคยตั้งคำถามในบทสนทนาว่า

 

พรี่หนอมเชื่อไหมว่า..

“ใครพูด” บางครั้งก็สำคัญกว่า “พูดอะไร”

เพราะ “คนพูด” สำคัญกว่า “คำพูด”

 

ใช่ครับ…

ยิ่งคุณเป็นคนดังมากแค่ไหน

ยิ่งมีคนอยากฟังคุณมากแค่นั้น

 

ยิ่งคุณเป็นคนดังและพูดได้ดี

ยิ่งมีคนอยากฟังคุณเพิ่มเป็นทวีคูณ

 

แต่อย่างไรก็ตาม…

สิ่งที่สำคัญที่สุดที่เรียกให้คนอื่นฟัง

… มันไม่ใช่ความดัง

 

เพราะมันคือ…

สิงที่คุณต้องการจะ “บอก”

และตอกย้ำให้โลกใบนี้ฟังต่างหาก

 

ถ้าคุณดัง…

แต่กลับ “บอก” อะไรโลกนี้ไม่ได้เลย

ความดังของคุณก็เหมือนกับพลุ

ส่องสว่าง งดงาม เสียงดัง..

แล้วพลันจางหายไปในชั่วพริบตา

 

ถ้าคุณไม่ดัง…

ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่มีใครฟังคุณ

 

การที่ไม่ได้ “ฟัง” ในวันนี้

อาจจะสร้าง “โอกาส” ได้ฟังในวันหน้า

 

จงอย่าเสียใจ

ถ้าวันนี้คุณไม่ใช่คนดัง

 

จงอย่าเสียใจ

ถ้าวันนี้ไม่มีใครฟังคุณ

 

แต่จงเสียใจ

ถ้าวันนี้คุณยังไม่อยากฟัง

…เสียงของตัวเอง