ผมมองเห็นคนรู้จักหลายคน

เริ่มตั้งคำถามกับชีวิตในทุกๆวันว่า

“กู-กำลัง-ทำ-ห่า-อะไร-อยู่-?”

 

งานที่ทำก็เหมือนเดิม

ส่วนสุขภาพเริ่มจะเสื่อมถอย

แถมอนาคตก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี?

 

เมื่อมาถึงจุดนี้… มีหลายคนเชื่อว่า

สิ่งที่ช่วยได้ คือ การมี “เป้าหมาย” ที่ชัดเจน

 

1. เป็นเจ้าของธุรกิจ
2. มีอิสระภาพทางการเงิน
3. เพลิดเพลินอยู่กับสิ่งที่ตัวเองรัก
4. สุขภาพแข็งแรง จัดหนักได้ทุกวัน
5. ส่งต่อแรงบันดาลใจใฝ่ฝันให้คนอื่น

ฯลฯ

 

คำถามต่อมา…

แล้วเรากำหนดไว้หรือยังว่า…

“เป้าหมาย” ที่พูดมาต้องสำเร็จเมื่อไร

3 ปี – 5 ปี – 10 ปี – 15 ปี – 20 ปี

 

อยากเป็นเจ้าของธุรกิจ

#แต่ใช้ชีวิตแบบมนุษย์เงินเดือน

 

มีอิสระภาพทางการเงิน

#แต่ทุกวันนี้ใช้เงินจ่ายหนี้

 

เพลิดเพลินอยู่กับสิ่งที่ตัวเองรัก

#แต่กลับบ่นว่าเบื่อเหนื่อยท้อและถอย

 

สุขภาพแข็งแรง จัดหนักได้ทุกวัน

#แต่ตื่นสายไปทำงานไม่ทันกลับมานั่งเกาพุงดูละครตอนเย็น

 

ส่งต่อแรงบันดาลใจใฝ่ฝันให้คนอื่น

#ตัวเองยังเอาไม่รอดแล้วจะไปสอดเรื่องชาวบ้าน?

 

สุดท้ายก็ยังต้องถามตัวเองด้วยคำถามเดิม

“กู-กำลัง-ทำ-ห่า-อะไร-อยู่-?”

 

ถ้าแค่ตั้งเป้าหมายแล้วสำเร็จได้

เราคงเดินชนกับคนประสบความสำเร็จทุกๆวัน

 

การมีเป้าหมายชีวิตเป็นเรื่องที่ดี

แต่การอย่าปล่อยให้ชีวิตที่มีเป้าหมาย

กลายเป็นชีวิตที่มีความทุกข์…

 

ทุกข์เพราะต้องทำตามเป้าหมาย

ทุกข์เพราะไม่ได้ทำตามเป้าหมาย

 

คำที่นักสร้างแรงบันดาลใจทั้งหลาย

พูดเป็นประจำ คือ “ผมทำได้ คุณก็ทำได้”

 

แต่คนเหล่านี้ไม่เคยถามเลยว่า

ชีวิตคุณมีเป้าหมายเหมือนผมหรือเปล่า?

 

เพราะบางทีแล้ว..

ชีิวิตที่ดีอาจจะไม่ได้ต้องการความสุขมากนัก

ขอแค่ไม่มีความทุกข์ในทุกๆวันก็เพัียงพอแล้ว

 

“กู-กำลัง-ทำ-ห่า-อะไร-อยู่-?”

เป็นคำถามที่ดีที่จะถามตัวเองต่อไปว่า

 

ถ้าเป้าหมายที่เราต้องการมันสร้างแต่ความทุกข์

แล้วอะไรคือความสุขในการใช้ชีวิต?