.

-เราว่า จริงๆความจริง อาจจะไม่มีจริงก็ได้-

มิตรสหายท่านหนึ่งตอบกลับมาแบบนี้ เมื่อผมบ่นๆพร่ำเพร้อเรื่อง “ความจริง” กับ “ความคิดเห็น” ที่มันเป็นเรื่องที่ก่อให้เกิดความสับสนในใจของตัวเองหลายครั้ง เมื่อได้ยินได้ฟังใครหลายคนที่ยัดเยียดความคิดเห็นของเขาให้เราต้องรู้สึกว่ามันเป็นความจริง

ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย?

ประโยคนี้มักถูกต่อท้ายด้วยคำว่า…. แต่คนพูดจะตายด้วยความจริง อยู่เสมอ คล้ายกับว่าเราทุกคนรู้อยู่แก่ใจดีว่า “เรื่องบางเรื่องก็ไม่ควรพูด” และ “เรื่องที่พูดบางเรื่องก็ไม่ใช่ความจริง”

เช่นเดียวกัน ความจริงบางอย่างที่เราเชื่อถือมาตลอด
มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะบอกว่าสิ่งที่เราเชื่อนั้นถูกต้องเช่นนั้น “จริง”

ความคิดเห็นเปลี่ยนแปลงได้?

ผมรู้สึกอยู่คนเดียวลึกๆว่า ความแตกต่างกันระหว่างความจริงกับความคิดเห็น อยู่ที่ “การเปลี่ยนแปลง” เพราะการลบล้างความจริง (ไม่ว่าความจริงแบบสัจนิรันดร์ หรือความจริงจากสิ่งที่เราเชื่ออย่างสุดใจ) นั้น ย่อมใช้พลังมากกว่า การเปลี่ยนแปลงความคิดเห็นจริงที่เกิดขึ้นในใจของใครหนึ่งคน

ตอนเด็กๆ เวลาครูถามคำถามเพื่อนทั้งห้องระหว่างคำตอบสองข้อ เราจะเห็นบางคนยกมือเลือกคำตอบตามจำนวนคนที่มากกว่า บางทีเราเองนั่นแหละที่พอเห็นเพือนเกินกว่าครึ่งห้องยก เราก็ตัดสินใจยกมือขึ้นบ้าง เพราะคิดว่าอะไรที่เหมือนๆกับคนส่วนใหญ่นั้นมักจะเป็นสิ่งที่ถูกต้อง

… และถึงแม้บางครั้งมันอาจจะขัดกับความคิดเห็นข้างในจิตใจของเราก็ตาม

เมื่อเราโตขึ้น ความคิดเห็นของเราก็เปลี่ยนแปลงได้ยากขึ้นจากประสบการณ์ที่บ่มเพาะ ร่วมกันกับความถูกต้องที่เกาะกินใจเมื่อเลือกทางเดินที่ “ใช่” สำหรับตัวเองได้อย่างสม่ำเสมอ จนเราเผอเรอหลอมรวมความคิดเห็นที่ผ่านมานั้นให้มันกลายเป็นความจริงสำหรับเราไปเรียบร้อยแล้ว ซึ่งเรื่องนี้อาจจะบอกเราว่าความเชื่อที่เหมือนกันจำนวนมาก สามารถเปลี่ยนความคิดเห็นให้กลายเป็นความจริงได้เช่นเดียวกัน

“แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าอันไหนจริง อันไหนไม่จริง” มิตรสหายท่านเดิมถามผมเมื่ออ่านที่เขียนมาถึงตรงนี้ ผมตอบเขาไปว่า หากสามารถพิสูจน์ได้ คงต้องลองพิสูจน์ เพื่อจะได้ความจริงที่แท้จริง แต่ถ้าหากพิสูจน์ไม่ได้ คงต้องลองเลือกระหว่าง การเชื่อประสบการณ์เรา หรือ ไว้ใจประสบการณ์เขา แต่เราควรจะรู้ว่าทั้งหมดที่เรากำลังทำอยู่นั้นมันอาจจะไม่ใช่ความจริง หรืออาจจะเป็นเพียงความคิดเห็นที่เข็นให้จิตใต้สำนึกของเราคิดว่ามันถูกต้อง ดังนั้นมันจะผิดพลาดบ้างก็ไม่แปลก

เมื่อเขียนมาถึงตรงนี้ คำพูดของมิตรสหายท่านเดิมก็ลอยขึ้นมาในหัวของผมอีกครั้งว่า – จริงๆความจริง อาจจะไม่มีจริงก็ได้- และตามด้วยคำถามที่ว่า “แล้วทำไมเราถึงต้องรู้ความจริงด้วยล่ะ ?” เพราะในเมื่อสิ่งที่เราเชื่อนั้น มันอาจจะเป็นเพียงแค่เสี้ยวความจริง หรือเป็นเพียงสิ่งที่เราศรัทธาไปเรียบร้อยแล้ว และถึงแม้ว่าต่อให้มันเป็นความจริงแบบจริงๆก็ตาม คำถามสุดท้ายคือมันจะทำให้ชีวิตของเราเปลี่ยนแปลงไปในทางไหนได้อีกหรือ ?

.. และทั้งหมดนั้นคือความคิดเห็นของผมที่มีต่อ “ความจริง”

จงเชื่อในความจริง…
เป็นคำพูดที่แสดงว่าความจริงคือ “สิ่งสำคัญ”

แต่เราอาจจะยังไม่เคยสงสัย
ว่าอะไร คือ “ความจริง”

—

เรื่องของ โจ เอ ปู : โจรักเอมากและสองคนกำลังจะแต่งงานกันตอนปลายปีนี้ แต่แล้วโจกลับไปสนิทกับปู ผู้หญิงคนใหม่ที่เข้ามาในชีวิต จนทำให้ยกเลิกงานแต่งงานในที่สุด

เรื่องของโจ : ตลอดเวลาที่คบกันมา เอไม่เคยเข้าใจผมเลย บังคับให้ทำตามสิ่งที่เอต้องการตลอด ผมไม่เคยได้มีชีวิตเป็นของตัวเอง แม้แต่การแต่งตัว การกิน การทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ แต่ “ปู” กลับทำให้ผมรู้ว่าความรักที่แท้จริงมันคืออะไร มันผิดด้วยเหรอ ถ้าหากเราคบที่คบไม่ใช่ แล้วเราตัดสินใจเลิกกับเขาก่อนที่จะแต่งงานกัน ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคนส่วนใหญ่มองว่าผมผิด ผมทรยศ ทั้งๆที่ผมนี่แหละบอกเลิกเอก่อนที่จะตัดสินใจคบปู แต่เอกลับบอกให้ผมพยายามคบซ้อนสองคนไปก่อน รอเอทำใจได้ก่อนแล้วค่อยเลิกกัน

เรื่องของเอ : เราผิดหวังกับโจมากกกกก เราเคยคิดนะว่าโจจะเป็นผู้ชายที่ดี ซื่อสัตย์  (สะอื้น) แต่หลังจากที่เราจับได้ว่าเขาคบกันกับปูมาเกือบๆครึ่งปีแล้ว ผู้ชายคนนี้ก็ทำให้เราขยะแขยงคลื่นไส้ทุกครั้ง ยกเลิกงานแต่งงานก็ดี คนที่สันดานแบบนี้แต่งไปก็ไม่มีความสุข คิดดูนะ เราทำดีกับโจทุกอย่าง เราดูแลเขาทุกทาง มีใครทำได้ขนาดเราไหม เราบอกเลยว่าไม่มี แต่นี่หรือคือผลลัพธ์ของการทำความดี เราไม่เข้าใจจริงๆ!

เรื่องของปู : เราไม่รู้อะไรเลย เรารู้แค่ว่าโจมีปัญหากับแฟน แต่เอาจริงๆเราก็ไม่ได้คิดว่าจะหยุดที่โจนะ คนที่เลิกกับผู้หญิงที่จะแต่งงานได้ คนแบบนี้เราว่าก็ไม่น่าจะจริงใจกับเราเท่าไรหรอก แต่ก็ไม่รู้นะ อนาคตไม่แน่นอน แต่ถ้าเป็นไปได้ช่วยบอกให้บรรดาเพื่อนๆของเอเลิกโทรศัพท์มาคุกคามเราเสียที เรารำคาญอ่ะ

ทั้งหมดนี้ หากคุณถามว่าใครพูดความจริง? ผมก็คงตอบไม่ได้เพราะทั้งหมดนี้คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาขำๆ แต่ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง และคุณรู้จักคนทั้งสามคนนี้ บางทีผมก็อยากรู้ว่าคุณจะเลือกเชื่อใคร ? และทำไมถึงเป็นแบบนั้น

ถ้าใครเคยอ่านหนังสือ “ราโชมอน” คงจะเคยคุ้นชินและได้ยินคำบอกเล่าจากปากที่แตกต่างกัน ดังนั้นเรื่องเหล่านี้อยู่ที่ว่าเราจะตัดสินใจเชื่อ “ใคร” จากประสบการณ์ ความไว้ใจ ความเข้าใจ และสิ่งที่เราคิดว่าเรารู้สึกได้ว่าเขาพูด “จริง”

โดยปกติแล้ว “ความจริง” มักถูกบิดเบือนโดย “ความรู้สึก” ตั้งแต่ความรู้สึกลึกๆที่อยากเอาชนะ ความลุ่มหลง ความรัก หรือแปรผันตามกาลเวลาที่ผ่านมานานจนบางครั้งคลับคล้ายคลับคลาว่จะลืมเลือน จนทำให้มันเหลือเพียง “ความรู้สึกเลาๆ” ในช่วงเวลานั้นของผู้บอกเล่า

คำถาม คือ แล้วในโลกแห่งความเป็นจริงเราจะสามารถเชื่อถือใครได้ หากความจริงถูกบิดเบือนไปเสียขนาดนี้ ถ้าให้ตอบหล่อๆ เอาจบบทสนทนาได้ทันทีก็คงเป็นคำดีๆ อย่าง “เชื่อตัวเอง”

… แต่ถ้าจะเอาจริงๆจากใจคงต้องตอบไปตรงๆว่า “ไม่รู้”

—

แม้แต่สิ่งที่ผมพูดและเขียนมาให้คุณอ่านถึงตรงนี้ มันก็ถูกปรุงแต่งด้วย “ความรู้สึก” ที่มีต่อเหตุการณ์ต่างๆในชีวิต แน่ล่ะว่ามันอาจจะไม่ใช่ความจริงแม้สักนิด และบางครั้งมันอาจจะแค่ถูก “จริต” ของ “ความจริง” ที่ผู้ฟัง “รู้สึก”

ทุกครั้งที่เราเห็นคนทะเลาะกัน เรามักจะหาว่า “ใครถูก-ใครผิด” แต่เอาเข้าจริงแล้ว เรานั่นแหละอาจจะเป็นคนที่กำหนดคนถูกและผิดไว้เรียบร้อยตั้งแต่แรก เหลือเพียงคำกล่าวและเหตุผลจากคนที่เราเชื่อ ที่เราจะเลือกมาให้มองเห็นว่ามันเป็น “ความจริง”

คำพูดเท่ห์ๆว่า “ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย”
อาจฟังดูคล้ายว่าความจริงนั้นชนะทุกอย่าง และมันคือความถูกต้องอย่างจริงแท้

แต่สำหรับผมแล้วมันเป็นได้แค่คำปลอบใจ
ที่บอกให้เรารู้ว่า “ไม่มีใครหรอกที่เกิดมาเพื่อรู้ความจริง”

:)

ถ้าให้เลือกระหว่าง

ได้อยู่กับคนที่เรารักแล้วมีความสุข

กับ

ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักแล้วมีความสุข

เราจะเลือกอะไร เพราะอะไรหรอ

Status ตั้งคำถามของมิตรสหายท่านหนึ่ง

ทำเอาผมถึงกับสับสนในคำตอบของตัวเอง

เราเห็นหนังสือ How-To มากมายสอนให้เราเลือกทำในสิ่งที่เรารัก กล้าที่จะออกนอกกรอบของสังคม กล้าที่จะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างที่ใครไม่รู้กำหนดไว้ ทลายกรอบกำแพงที่อยู่ลึกในใจของคุณออกมาสิ ออกมาจากความรุ้สึกเหล่านั้น เพื่อที่จะก้าวเดินทางสู่ความสำเร็จ

“ทำในสิ่งที่รักและมีประโยชน์ต่อผู้อื่น” ประโยคง่ายๆ ที่บอกให้คนที่มีความฝันเริ่มต้นจากสิ่งที่เราชอบ แต่ถ้ามันจะกลายเป็น “อาชีพ” ได้นั้น เราเองก็ต้องมั่นใจว่าคุณค่าของมันมากเพียงพอที่จะให้คนอื่นมองเห็น และยินดีที่จะรับรู้ว่ามันสำคัญต่อชีวิตของเขา สุดท้ายแล้วเราทุกคนก็จะ Win-Win ชนะไปด้วยกัน

“ฟังเสียงหัวใจตัวเอง เข้าใจให้ชัดว่าเราต้องการอะไร” อีกหนึ่งคำปลอบใจที่มากระตุ้นกำลังใจ ในวันที่ถูกก่นด่าดูถูกหรือหยามน้ำหน้าว่าเรานั้นเป็นได้แค่คนที่ไม่มีคุณค่า เสียเวลาทำในสิ่งทีไม่มีใครสนใจ คำพูดนี้แหละที่ช่วยให้เราเดินต่อไปข้างหน้าพร้อมกับคำว่า “อดทน” กับการใช้ชีวิตที่เลือกด้วยตัวเอง

น่าแปลกเหมือนกันที่เราถูกสร้างให้เข้าใจแบบนั้น เลือกแบบโน้น และบอกตัวเองว่าต้องการแบบนี้ แต่แล้วสิ่งที่เราเอามาพิจารณาในการเลือกจริงๆ ก็คือ “ความสุขของคนที่เราแคร์” และบางครั้งมันมากเสียกว่า “ความต้องการของเรา” ที่เราคิดว่ามันแน่นอนไปตั้งแต่เราเลือกที่จะทำสิ่งนั้น

“ถ้าหากทำสิ่งที่เรารัก แล้วคนที่เรารักไม่มีความสุข เราจะยังทำมันอยู่หรือเปล่า ?” คำถามของมิตรสหายท่านนั้นเหมือนทำให้เรารู้สึกถึงประโยคนี้ และมันน่าแปลกที่ใครหลายคนเลือกเหมือนกัน คือ การเลือกที่จะแคร์คนที่เรารัก ได้เห็นพวกเขามีความสุข มากกว่าที่จะก้าวไปทำตามสิ่งที่พวกเขามีความสุข โดยที่รู้ว่าคนที่เขารักจะมีความทุกข์ตามมา”

แน่ล่ะ บางทีเราอาจจะบอกว่า “ถ้าได้ทั้งสองแบบก็คงจะดี นั่นคือคนที่รักเราเข้าใจและปล่อยให้เราทำในสิ่งที่เรารัก หรือมาช่วยกันทำสิ่งที่เราทั้งคู่รักไปพร้อมๆกัน”

มาถึงตรงนี้ ไม่ว่าใครจะเลือกแบบไหน อย่างไร เราก็ไม่มีสิทธิไปตัดสินหรอกว่า เขาผิด เขาไม่ใช่ เขาเป็นคนที่ไม่เข้าใจโลก แต่สิ่งที่เราควรจะตั้งคำถามกับตัวเองก็คือ “เราซื่อสัตย์กับความต้องการของตัวเองมากแค่ไหน” หรือไม่ก็ยอมรับไปง่ายๆก็ได้มั้งว่า “สิ่งที่เรารักนั้นมันไม่มีจริงเท่ากับความรู้สึกที่เรามีให้กับคนที่เรารัก”

หรือจะมองให้ซับซ้อนกว่านั้น ก็คงต้องลงลึกต่อไปว่า “เอ๊ะ แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าการที่เราเลือกอยู่กับคนที่เรารักนั้น เราจะยังรักเค้าตลอดไป (รวมถึงความรู้สึกของเขาที่มีต่อเราด้วยเช่นกัน) และถ้าวันหนึ่ง “ความรู้สึก” มันเปลี่ยนแปรผันไปเป็นอย่างอื่น เราจะไม่ยิ่งกล่าวโทษเขาหรือว่า เพราะเขานั่นแหละที่ทำให้เราไม่สามารถเดินตามความฝัน ทำในสิ่งที่รักได้ และจุดจบสุดท้ายมันก็คงไม่สวยงามสักเท่าไรนัก”

ผมเขียนตอบ Status เขาไปว่า “ถ้าต้องเลือก ขอเลือกอย่างหลัง เพราะเราไม่ได้เอาความสุขของเราไปฝากที่คนอื่นคนับ” ซึ่งมันอาจจะเป็นคำตอบที่กวนส้นตีนและสวนกระแสกับสิ่งที่ดีและแง่งามในการใช้ชีวิตร่วมกันระหว่างความรักและความสุข

เพียงแต่ผมอยากแน่ใจว่า สิ่งที่ผมเลือกนั้นจะไม่ทำให้ชีวิตผมเป็นทุกข์ และผมจะได้รู้สึกสุขใจพอที่จะไม่กล่าวโทษว่าการเลือกของผมนั้นมันเป็นความผิดของใคร

… ยกเว้นตัวผม แต่เพียงผู้เดียว