สิ่งที่จะเขียนลงต่อไปนี้มันคือสิ่งที่มีอยู่ในหัวไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจหรือแม้แต่จัดช่องไฟให้กับหน้าที่เขียนไป ช่วงนี้รู้สึกเหนื่อยหน่ายและอึดอัดอยู่กับความติดขัดจนอยากระบายออกมาให้ชัดถึงความรู้สึกแต่บางทีตอนดึกก็ตื่นนอนขึ้นมาพร้อมกับฝันร้าย ตอนเช้าก็ออกไปฟิตร่างกายบ้างตามประสาเพื่อขจัดความหงุดหงิดและสร้างสติออกมา

 

เห็นคนดราม่าการเมืองแล้วสะเทิือนใจคนหลายคนหายไปเพราะอะไรก็ไม่รู้จากคนที่เคยขู่ว่าประเทศจะล่มสลายแต่สุดท้ายกลับกลายมาบอกว่าทำตัวเองให้ดีก่อน ตอนหลังกลายเป็นเราทุกคนลืมดู on this day ใน facebook เพราะเราไม่อยากจะย้อนหรือไม่อยากจะสอนตัวเองถึงความเจ็บช้ำแต่ก็นั่นแหละคงเพราะงานที่เราทำวุ่นวายหลากหลายจนทำให้เราดูคล้ายควายที่หลงลืมความฉิบหายในอดีตไป

 

คนชอบบ่นพร่ำเพร้อวันก่อนมายไดเรกเตอร์บอกว่าอาจเป็นคนไม่มั่นใจ บางทีเรานั่งคิดเอ๊ะเราแม่มก็อาจจะวิปริตเข้าข่ายแบบนี้ก็ได้ แต่อย่างที่ว่าแหละถ้าคนเราไม่ตายไปก็คงไม่รู้หรอกว่าอะไรคือความแน่นอน เพราะความแน่นอนคือความไม่แน่นอนดังนั้นเราคงไม่กล้าที่สอนคนอื่นว่าควรทำแบบนั้นแบบนี้แบบโน้นแบบไหนเพราะไม่รู้เลยว่าวันใดวันหนึ่งเราแม่มจะเพลี่ยงพล้ำล้มคว่ำลงกับดินแล้วโดนเหยียบย่ำซ้ำเติมเป็นอาจิณหลอมรวมกับเศษดินที่เกาะหน้า

 

หลายคนมีความทุกกับวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา บ้างเศร้าที่คนรักไม่มีเวลา บ้างบ่นบ้าเพ้อเจ้อละเมอว่าเมื่อไรจะเจอคนที่ใช่ บ้างปล่อยความทุกข์เหงาไปกับเพื่อนๆ บ้างมีความสุขจนไม่อยากจะลืมเลือน บางคนก็แค่บอกว่ามันเป็นแค่หนึ่งวันในหนึ่งเดือนก็เท่านั้น

 

นึกถึงงานที่กระหน่ำเข้ามาในช่วงนีแล้วก็มองหาวิธีที่จะจัดการมันได้อย่างไร เราควรทำใจทนทำงานถึกเหมือนวัวเหมือนควายแล้วไป หรือควรตั้งใจเลือกสิ่งที่สำคัญ หรือไม่ต้องทำอะไรแค่ทำใจเพราะอีกไม่นานเราก็ตายๆไป

 

การทำงานสร้างประสบการณ์ชีวิตแต่เราไม่คิดถึงประสบการณ์ดีๆสักเท่าไร เรามักจะเตือนใจถึงความผิดพลาดเก่าๆที่เคยงี่เง่าและไม่ทำซ้ำอีกสักครา ดูเวลาตอนนี้ก็บ่ายโมงเก้านาที มันเป็นเวลาทีคงจะต้องกลับไปเริ่มงานก่อนที่จะเลิกช่วงบ่ายสี่แล้วกลับไปหาหมอที่โรงพยาบาลสักทีก่อนถึงบ้าน

 

ความเจ็บป่วยมันอยู่กับเราไม่ค่อยนาน แต่ทุกครั้งที่มาด้วยอาการหวัด อาการไม่สบาย มันทำให้สิ่งที่วางแผนไว้ต้องพังทลายไปหมด ยิ่งในช่วงที่งานเร่ง เราแม่มยิ่งกลัวจะโดนเฉ่ง กลัวความผิดพลาด กลัวไม่ทันการณ์ กลัวไม่ทันเวลา กลัวๆๆๆ แม่มไปหมดทุกอย่างจนไม่รู้ว่าสรุปแล้วกูกลัวอะไรทำไมยังไงกันแน่

 

Improvise Beta Test 001